بعد از چت های ویدیویی احساس خستگی می کنید؟ دلیل برای این وجود دارد

                


تورنتو – هجوم جلسات مجازی ممکن است تنها عامل ایجاد “خستگی در مقیاس” در میلیون ها نفر در طی بیماری همه گیر COVID-19 نباشد.
    به گفته گروهی از محققان آمریکایی ، طراحی بسیاری از برنامه های کنفرانس ویدیویی می تواند شما را از بین ببرد.
    فناوری مانند بزرگنمایی – که طی چند ماه گذشته از 10 میلیون کاربر به بیش از 300 میلیون نفر افزایش یافته است – محدودیت های جسمی را برای کاربران ایجاد می کند ، نیاز به کار شناختی بیشتری دارد ، می تواند به “آینه ای برای روز” تبدیل شود و همه را مجبور به خیره شدن کند یکی دیگر.
    محققان دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا ، که یک مطالعه آنلاین جدید را برای اندازه گیری خستگی آغاز کردند ، گفتند که تأثیرات پیچیده فیزیولوژیکی این عوامل می تواند ناتوان کننده باشد.
    جرمی N. بایلنسون ، استاد ارتباطات در دانشگاه استنفورد ، در مقاله جدیدی که در مجله Technology، Mind and Behavior منتشر شده است ، نوشت: “طراحی رابط Zoom دائماً با همه مواجه است ، مهم نیست که چه کسی صحبت کند.”
    “از نظر درک ، زوم به طور موثر شنوندگان را به بلندگو تبدیل می کند و همه را با چشم خود خفه می کند.”

    “DANCE EYE OK”
    در یک محیط معمولی ، مردم مدت طولانی به چشمان یکدیگر خیره نمی شوند.  آسانسور یا سفر با اوبر را در نظر بگیرید.  ما هنجارهای اجتماعی ایجاد کرده ایم که به شما امکان می دهد برای مدت زمان طولانی نگاه کنید.
    جف هنکوک ، مدیر موسس آزمایشگاه رسانه های اجتماعی استنفورد ، گفت: در یک محیط جلسات ، مردم تمایل دارند از تماس چشمی کم استفاده کنند.
    وی روز چهارشنبه به CTVNews.ca در زوم گفت: “گفتگو واقعاً مانند یک رقص با نگاه است.”  افراد معمولاً ارتباط چشمی برقرار می کنند ، ارتباط را تشخیص می دهند ، نگاه می کنند و در فواصل زمانی مختلف برمی گردند ، تا حدی زیرا نگاه به چشم باعث برانگیختگی فیزیولوژیکی می شود و سیستم عصبی را بیدار می کند.

    “ALL DAY MIRROR”
    برنامه های کنفرانس ویدئویی همچنین به “بار شناختی” افزایش یافته نیاز دارند ، به این معنی که کاربران سیگنال های بیشتری نسبت به تنظیمات عادی ارسال می کنند و دریافت می کنند ، از جمله نیاز به قرار دادن در دوربین ، با توجه به میزان صدای شخص ، و واکنش های فیزیکی بیشتری مانند سر تکان دادن را نشان می دهند. یک سخنران
    محققان گفتند اگرچه ممکن است به ملاحظات جسمی بیشتری احتیاج داشته باشند ، اما جلسات بزرگنمایی از نظر جسمی به تعداد کمتری از ما احتیاج دارند و ممکن است احساس محدودیت کنند.  در اتاق هیچ قدم زدن ، وقفه در کولر آبی یا حرکات دیگر وجود ندارد که تحقیقات نشان می دهد منجر به عملکرد بهتر در جلسات می شود.  در عوض ، ما باید “frustum” ، فضای خاصی را که وب کم در آن قاب کاربر را قرار می دهد ، تماشا کنیم.
    شاید یکی از بزرگترین بارهای برخی از کاربران برنامه های کنفرانس ویدیویی چیزی باشد که محققان استنفورد نوعی “آینه تمام روز” می نامند.  تنظیمات پیش فرض برای برنامه های ویدئویی مانند بزرگنمایی این است که به کاربر نمای دوربین خود را نشان دهد.  هانکوک با اشاره به تحقیقی که در آن محققان آینه ای را جلوی کاسه آب نبات قرار دادند ، دریافت که دیدن خود می تواند نتایج مثبتی داشته باشد و دریافت که مردم در صورت نبود آینه ، آب نبات بیشتری می گیرند.
    “بعضی اوقات یادآوری اینکه چه کسی هستیم و سعی می کنیم چه کسی باشیم – یک فرد خوب – می تواند ارزشمند باشد.  اما با گذشت زمان ، اگر ما فقط همیشه در آینه نگاه کنیم ، می تواند به س questionsالاتی از جمله “من آنطور که می خواهم نگاه نکنم” ، “من آن چیزی نیستم که می خواهم باشم” منجر شود.  این به ما یادآوری می کند که ما چنین نسخه ایده آلی نیستیم. “

    کاهش خستگی
    برخی از استراتژی های داخلی وجود دارد که کاربران کنفرانس ویدئویی می توانند برای کاهش تأثیر خستگی مقیاس بندی استفاده کنند ، مانند دکمه Hide Self-Eye برای جلوگیری از اثر “آینه در تمام روز”.  محققان همچنین استفاده از وب کم و صفحه کلید خارجی را برای ایجاد فضای صفحه نمایش بیشتر و تغییر مکان شما توصیه می کنند.  آنها همچنین پیشنهاد می کنند از ویژگی فقط صوتی در برنامه ها استفاده کنند یا درصورت عدم نیاز به فیلم فقط تلفن را بردارند.
    بیلنسون نوشت: “تماس های تلفنی برای دهه های متمادی باعث افزایش بهره وری و ارتباطات اجتماعی شده است و فقط بخش کمی از تماس ها برای برقراری ارتباط موفقیت آمیز به چهره فرد دیگر خیره می شوند.”
    به عنوان بخشی از یک مطالعه جدید آنلاین ، تیم Bailenson و Hancock چارچوب جدیدی را برای اندازه گیری خستگی مقیاس بندی ایجاد کردند به این امید که بتوانند تعیین کنند که آیا هر یک از این استراتژی ها گزارش مقیاس کاربر را بهبود می بخشد یا خیر.